مشخصات دوازده امام
حال ببينيم دوازده امامي كه حضرت پيامبر اكرم (ص) در احاديث فرموده‌اند چه كساني هستند.
امام اول :
حضرت علي بن ابيطالب
كنيه : ابوالحسن و حسين، ابوتراب
لقب : اميرالمؤمنين، الوصي، مرتضي
پدر : ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم
مادر : فاطمه بنت اسد بن هاشم
تولّد : او در سيزده رجب، ده سال قبل از بعثت (600 ميلادي) در داخل كعبه بدنيا آمد.
امامت : امامت او بعد از فوت پيامبر طبق دستور خداوند متعال كه پيامبر اعلام فرموده بودند (رجوع به حديث غدير خم) به سال 11 هجري (632 ميلادي) شروع شد.
شهادت : او بسال 40 هجري (661 ميلادي) روز 21 رمضان توسط يكي از خوارج بنام عبدالرحمن بن ملجم در كوفه حين نماز گذاردن به شهادت رسيد و در نجف (عراق) دفن گرديد. محل دفن حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) سالها نامعلوم بود تا حضرت امام صادق (ع) محل آن را مشخص نمود.
امام دوم :
حسن بن علي بن ابيطالب
كنيه : ابومحمد
لقب : سبط اكبر، مجتبي
پدر : علي بن ابيطالب
مادر : فاطمه الزهرا بنت (دختر) محمد بن عبدالله (پيامبر اسلام) (ص)
تولّد : او به سال 3 هجري (625 م) در 15 رمضان در مدينه بدنيا آمد.
شهادت : در سال 50 هـ (670 م) بدستور معاويه مسموم گرديد و در مدينه، قبرستان بقيع دفن شد.
امام سوم :
حسين بن علي بن ابيطالب
كنيه : ابو عبدالله
لقب : سبط اصغر، سيد الشهدا
پدر : علي بن ابيطالب
مادر : فاطمه الزهرا بنت محمد مصطفي (ص) (پيامبر اسلام)
تولّد : به سال 4 هجري (626 م) سوم شعبان در مدينه بدنيا آمد.
شهادت : او به سال 61 هـ (680 م) در كربلا در روز عاشورا (دهم محرم) بدستور يزيد و توسط لشكر وي به شهادت رسيد. و در كربلا دفن شد. علاوه بر او هفتاد و دو نفر همراه او نيز به شهادت رسيدند و خانواده وي و همراهانش به اسارت گرفته شد.
امام چهارم :
علي بن حسين
كنيه : ابوالحسن
لقب : زين العابدين، سجاد
پدر : حسين بن علي
تولّد : به سال 38 هـ (659 م) روز پنجم شعبان در مدينه
شهادت : در سال 94 هـ (712 م) يا 95 هـ (713 م) 20 محرم و به دستور هشام بن عبدالملك (از خلفاي بني اميه) به شهادت رسيد و در بقيع دفن شد.

امام پنجم :
محمد بن علي
كنبه : ابوجعفر
لقب : باقر
تولّد : به سال 57 هـ (677 م) روز اول رجب در مدينه
شهادت : در سال 114 (733 م) روز 7 ذيحجه در مدينه و بدستور ابراهيم به شهادت رسيد و در بقيع دفن شد.

امام ششم :
جعفر بن محمد
كنيه : ابوعبدالله
لقب : صادق
تولّد : به سال 83 هـ (702 م) روز 17 ربيع الاول در مدينه
شهادت : در سال 148 هـ (765 م) روز 25 شوال و بدستور منصور (از خلفاي بني عباس) به شهادت رسيد و در بقيع دفن گرديد.
امام هفتم
موسي بن جعفر
كنيه : ابوالحسن
لقب : كاظم
تولّد : به سال 129 هـ (746 م) روز هفتم صفر در مدينه
شهادت : در سال 183 هـ (799 م) و بدستور هارون الرشيد (از خلفاي بني عباس) در بغداد و در كاظمين در نزديكي بغداد دفن گرديد.
امام هشتم :
علي بن موسي
كنيه : ابوالحسن
لقب : رضا
تولّد : به سال 148 هـ (765 م) روز يازدهم ذيقعده در مدينه
شهادت : در سال 203 هـ (818 م) روز سي‌ام صفر در طوس و بدستور مروان و در همان مكان دفن گرديد.
امام نهم :
محمد بن علي
كنيه : ابوعبدالله
لقب : جواد، تقي
تولّد : به سال 195 هـ (811 م) در روز دهم رجب در مدينه
شهادت : در سال 220 هـ (835 م) در روز سي‌ام ذيقعده در بغداد و به دستور معتصم و در كاظمين دفن گرديد.
امام دهم :
علي بن محمد
كنيه : ابوالحسن
لقب : هادي، نقي
تولّد : به سال 212 هـ (827 م) در روز پنجم رجب در مدينه
شهادت : در سال 254 هـ (868 م) روز سوم رجب در سامرا (عراق) و بدستور متوكل و در همان مكان دفن گرديد.

امام يازدهم :
حسن بن علي
كنيه : ابو محمد
لقب : عسكري
تولّد : به سال 232 هـ (846 م) در روز هشتم ربيع الثاني در مدينه
شهادت : در سال 260 هـ (874 م) روز هشتم ربيع الاول در سامرا بدستور معتمد و در همان مكان دفن گرديد.
امام دوازدهم
محمد بن حسن (ع) (عجل الله تعالي في فرجه الشريف(
كنيه : ابوالقاسم
لقب : مهدي، حجة، قائم آل محمد، امام زمان، صاحب الزمان، صاحب‌الامر، منتظر، بقية الله
تولد : به سال 255 هـ (869 م) روز پانزدهم شعبان در سامرا متولد گرديد. ايشان زنده و در غيبت بسر مي‌برند. حضرت امام زمان مهدي (عج) در سال 260 هـ بعد از فوت پدر گرامي‌شان بعد از خواندن نماز ميت بر پدر خود بعلت خفقان موجود در آنزمان و اينكه خليفه عباسي دستور دستگيري و قتل حضرت را صادر كرده بود از نظرها غايب گرديد و ايشان تا سال 329 هـ (844 م) در غيبت صغري بسر مي‌برد يعني در اين مدت مردم توسط چهار نايب خاص ايشان با حضرت در تماس بودند بعد از آن غيبت كبري شروع شد كه تاكنون ادامه دارد و در اين مدت (غيبت كبري) هيچكس از محل ايشان خبر ندارد و هر كس قبل از نداي آسماني (به بخش علائم ظهور مراجعه نماييد) ادعاي مهدويت بكند (يعني ادعا كند كه مهدي است) يا ادعاي ارتباط با حضرت مهدي (ع) بكند دروغگو است و بايد تكذيبش كرد. حضرت امام مهدي (ع) بدستور خداوند متعال ظهور كرده و جهان را پر از عدل و داد خواهد كرد.
]در بخش بعدي در اين باره به تفصيل خواهد آمد.[

“خدايا به من معرفت خودت را بشناسان زيرا تو اگر معرفت خودت را نشناساني، نشناسم پيغمبرت را، خدايا به من پيامبرت را بشناسان زيرا اگر پيامبرت را بمن نشناساني، نشناسم حجت تو را، خدايا بمن حجت خودت را بشناسان زيرا اگر حجت خودت را بمن نشناساني، از دينم گمراه مي‌شوم. خدايا مرا نميران مانند مردن جاهليت و منحرف نكن قلب مرا پس از آنكه هدايت كردي، خدايا همچنانكه هدايت كردي مرا به ولايت كسانيكه واجب كردي اطاعتشان را از وليّ امرهايي كه پس از پيامبرت (ص) مي‌باشند. پس اطاعت امر كردم وليّ امرهايت اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب و حسن و حسين و علي و محمد و جعفر و موسي و علي و محمد و علي و حسن و حجت قائم مهدي كه درودهايت بر همگي آنان”.
دعاي «در غيبت امام زمان (ع)» مفاتيح